Het is vandaag de langste dag van het jaar. Het begin van de zomer. In ons eigen perspectief klopt er iets niet als we Kerstmis in de context van dit moment willen plaatsen. Toch gebeurt dit nu voor ons in Chile. En voor de Chilenen is dit heel gewoon. Kerstmis heeft voor ons – witte Europeanen – te maken met snakken naar warmte, naar betere tijden, naar een lichtpunt aan de horizon, naar genegenheid, naar licht. Nou, dat is hier (op dit moment) genoeg en volop. Dertig graden… Dus de Germaanse oorsprong van het het Kerstmisgevoel is hier aan het wankelen. Dankbaar zijn dat het licht terugkomt? Hier zoekt men de schaduw op van de bomen en wordt er kunstmatig water gegeven. Kerstbomen zijn hier in de supermarkt en in karton te koop en volledig van kunststof. Naaldbomen groeien hier namelijk niet. Dus dat ingrediënt van Kerstmis is alleen via China te verkrijgen. In korte broek een kerststol eten blijft vreemd. En een kerststol kun je in de supermarkt gewoon kopen. Botsen van gevoelens, van import, van eigen context en achtergrond.
