Dood aan de moraal

Op de stenen onderdorpel van een hoog hekwerk met op de achtergrond de Iglesia de la Recoleta Dominica omzoomd door hoge palmbomen, staat een prangende tekst: MUERTE A LA MORAL’. Of in ieder geval stond het er. De Dominicaanse paters zagen het door hun vingers of waren met andere ‘zaken’ bezig.

Religies en gelovigen lijken een patent te hebben op de moraal. Zonder religies immers zou er in religieuze ogen veel meer ellende bestaan en zou de wereld een slachtveld worden. Dat de meeste oorlogen of conflicten in het verleden en in het heden mede vanuit een bepaald religieus perspectief zijn gevoerd (en nog steeds worden gevoerd), laten we dan maar even in het midden. Of het nu de kruisvaarders waren tegen de joden, de katholieken tegen de protestanten in Northern Ireland of de onderdrukking van de Palestijnen door Israël of het landjepik door Spanje in Latijns Amerika, de conflicten tussen islamitisch Pakistan en hindoeïstisch India of de oorlogen tussen soennieten en sjiieten in het Midden Oosten. Nee, we laten dat even in het midden. Zonder religie zou de wereld pas echt barbaars zijn.

Na de aanslag op de New Yorkse Twins op 11 september 2001 zongen congressleden diezelfde avond op de trappen van het Capitool het uit de eerste wereldoorlog stammende God bless America. Op het vroegere Nederlandse betaalmiddel De Rijksdaalder stond in de rand gegraveerd God zij met u. En of het nu Allahu Akbar of Grüß Gott als begroeting heet, ik voel me niet gekend en aan de kant gezet. Ik heb niks met een god of ik geloof niet in goden. Maar dat lijkt op vloeken in de kerk.
Het geloof is echter overal en ik heb het maar te respecteren. In naam van het geloof word ik als flikker vergeleken met varkens of vervals ik ‘wat god heeft ontworpen’.

Irving Berlin (1918):
God bless America, land that I love
Stand beside her and guide her
Through the night with a light from above
From the mountains to the prairies
To the oceans white with foam
God bless America, my home sweet home
God bless America, my home sweet home

Religies hebben één ding gemeen: ze hebben de overtuiging dat er één waarheid bestaat én dat zij die in pacht hebben. En die waarheid is ook nog eens gekoppeld aan iets hogers, iets heiligs, iets boven alles overstijgends. Iets waar je niet aan mag komen, waar je met gebogen hoofd, op je knieëen of liggend op de grond je ontzag kenbaar maakt. God is onfeilbaar, alle boeken door god geschreven zijn onfeilbaar, de paus is onfeilbaar. Je moet van goede huize komen om dit aan te vechten.

De verhalen uit de oude tijden die later in een bijbel, een tenach, koran of bhagavad gita of hoe ze ook mogen heten, zijn geschreven in een bepaalde context. Omstandigheden, perspectieven, betekenissen, symboliek. Het is een groot goed om al die prachtige oude verhalen te lezen. Om geïnspireerd te raken, maar misschien ook wel om de context mee te nemen en deze niet los te koppelen.

Want hier gaat het in mijn ogen mis. Zo gauw de hogepriesters, wetsgeleerden of moraalridders gaan bepalen wat wel of niet mag, wat wel past en niet past in naam van dat hogere, worden de meest walgelijke ideeën de wereld in geholpen. Met een glimlach. Want naast de waarheid hebben gelovigen het alleenrecht op de glimlach. Zo snel je een vraag als niet-gelovige hebt, gaan de mondhoeken als vanzelf profaan smalend ietwat omhoog.

www.allaboutgod.com:
Gods ontwerp voor natuurlijke seksuele relaties is een onderwerp van Zijn plan. Homoseksualiteit vervalst wat God heeft ontworpen. Zonde is niet alleen een afwijzing van God, maar ook een ontkenning van hoe en waarom wij zelf gemaakt zijn. Hoewel sommige mensen dit tegenwoordig acceptabel vinden – zelfs in sommige kerken – is dit voor God niet acceptabel. En we moeten dat niet te licht opvatten.

En zoals de geschiedenis leert ontstaat er een dubbele moraal en wordt er met twee maten gemeten. Twee maten waarmee gemeten wordt.
Gesprekken met gelovigen zijn ingewikkeld, eigenlijk gaat de deur dicht en kunnen er geen vragen gesteld worden. Er is immers een hogere waarheid.

Ik heb het eigenlijk nooit zo op duiven. Ik vind paloma’s slechts agressieve straatvechters en hun gekoer kan me al helemaal niet bekoren. En ze zijn altijd met zoveel.

Los van wat je met deze informatie moet; ik heb mijn kijk op duiven drastisch bijgesteld. Op het Plaza de Armas in Santiago de Chile is een actie zichtbaar die juist de duiven hebben ontketend. En we moeten dat niet te licht opvatten.

Geef een reactie